Van Picton naar Wellington

Zonneschijn alom op mijn verjaardag. Het gebeurd niet ieder jaar dat je 36 uur lang jarig kunt zijn en het langste jaar van je leven (schrikkeljaar en 12 uur tijdverschil) kunt vieren.
Na het ontbijt gaan we richting Picton om de boot van 14.00 uur te nemen. We dwalen wat door het stadje en drinken natuurlijk koffie met gebak. Bij een van oorsprong Nederlandse bakkerij kopen we broodjes voor tussen de middag. In de winkel zijn allerlei echt Nederlandse koekjes etc te koop. Nog even een rondje door het park en we gaan de auto naar de boot brengen. Na het inchecken staat we anderhalf uur te wachten voordat we mogen inschepen. Er is vertraging. Voordat alles op de boot is en we kunnen afvaren zijn we een stuk later. De eerste anderhalf uur van de tocht is prachtig. Een beetje Milford Sound maar dan zonder de watervallen en besneeuwde bergen. Daarna is er vooral water, veel water. Het laatste half uur wordt weer beter, alleen het weer niet. Het begint serieus te waaien en zelf op het bovendek zijn de spetters te voelen. Verder waait als wat niet goed vast is door de lucht tot stenen borden aan toe.
In de haven is het een drukte van belang en het duurt lang voordat we het havengebied uit zijn en naar onze bestemming voor de komende twee nachten kunnen gaan. Mooie brede, maar ook drukke wegen leiden ons uit het centrum van Wellington naar de plaats Porirua. Daarna is Camp Elsdon snel gevonden en gaan we ons installeren. Na het feestmaal, noedels met kip, drinken we nog een glaasje en nemen we nog eens contact op met Karin. Morgen zullen we haar ontmoeten in de stad.